เป็นดั่งทางช้างเผือกที่โอบอุ้มทุกสิ่ง

ณ บ้านหลังหนึ่งท่ามกลางป่าไม้และขุนเขา ในสภาพอากาศที่มีหิมะโหมกระหน่ำ ผู้อยู่อาศัยทั้ง 4 ต่างก็กอดกันเกรียว เพื่อสร้างความอบอุ่นให้แก่กันและกัน ชายที่มีร่างใหญ่ให้ภรรยาร่างเล็กของเขานั่งตักของเขา ส่วนเขาก็กอดเธอแน่นเพราะหนาว ถึงแม้ตรงหน้าเขาจะเป็นเตาผิงที่มีไฟลุกอยู่ก็ตาม

และ สองสิ่งมีชีวิตแสนสนที่มีลักษณะคล้ายกับผู้เป็นพ่อและผู้เป็นแม่ ซึ่งสองแสบก็นั่งตักของผู้เป็นแม่อีกที 

“ท่านพ่อนี่ขี้หนาวจังเลยนะครับ”

“นั่นสินะคะ”

“ฮุๆ เพราะพ่อเขาเป็นเผ่าพันธ์ที่ค่อนข้างแพ้ความหนาวน่ะ”

“พูดอย่างกะผมไม่ใช่มนุษย์งั้นแหละ…อูย~หนาว”

“หรือว่าฉันพูดผิดล่ะ? หืม?”

“โอย~ ถ เถียงไม่ออกเลยแฮะ…หนาว”

“แล้วทำไมท่านพ่อถึงไม่ใช่มนุษย์ล่ะค่ะ?”

“นั่นสินะ ออกจะเป็นคำถามที่ตอบยากนิดหน่อยล่ะนะ อืม~ เอาเป็นว่า เดี๋ยวแม่จะเล่าเรื่องของพ่อเขาให้ฟังแล้วกัน”

“ “เรื่องของท่านพ่อหรอ! อืมๆ! ผม/หนู อยากฟัง!!” ”

“เอาล่ะนะ~ ถ้าพูดถึงพ่อเขาล่ะก็…ต้องเริ่มจากเรื่องนั้นล่ะนะ…….”

เรื่องราวของชายผู้เกิดใหม่ ผู้เป็นดั่งผู้กอบกู้และแสงสว่างของมนุษย์ เรื่องราว…ของชายที่มีความฝันอยากจะเป็นฮีโร่…